Vleddervrouw

Wie ben je?
Ik ben dus Astrid, 35 jaar.
Getrouwd en moeder van 4 kinderen. 2 jongens, 2 meiden.
Alle heren in huis zijn autistisch.

Waarom dit Blog?
Ik schrijf al langer stukjes, vind het heerlijk mijn verhalen aan het papier toe te vertrouwen. Eens in de maand schrijf ik een stuk voor het blad dat in de seniorenflat van mijn oud-oom in alphen aan den Rijn wordt uitgegeven. De wereld van auti's gaat open voor de oudere generatie...
Ik krijg er erg leuke reacties op, en vind het enig om te doen.

Wat is je motto?
Mijn motto? Ppfffhhh...
Ik leer nog elke dag over autisme, elke situatie is weer anders. En voor volwassen en kinderen gelden misschien de zelfde handvatten..; ze altijd maar toepassen valt beslist niet mee.

Van mezelf ben ik ongestructureerd, impulsief, vrolijk, spontaan... En dat gaat niet altijd goed samen met het gestructureerde leven dat mijn mannen fijn vinden...

Veel aanpassingen dus.

Mijn motto is denk ik roeien met de riemen / kennis die ik heb; Zorgen dat die riemen stevig worden en blijven.

Ik vind de ASS wereld bere-interessant, maar van nature snap ik er geen biet van..!
Gelukkig kun je er veel over leren, en dat vind ik leuk.

En zo houd ik alle ballen in de lucht. Er 1 laten vallen is ook geen optie tenslotte....

Wil je verder nog iets kwijt?
Om het vol te houden en mezelf te blijven vinden ga ik met mijn oudste dochter naar basketbalwedstrijden toe. Inmiddels zijn we grote fans van Gasterra Flames uit Groningen. En als de jongste groot genoeg is mag die ook mee!

Dat is genieten en bijtanken voor ons allebei. Want ook voor zusjes/ dochters van is het lastig om je altijd aan te passen, altijd rekening te houden met...

En om te zorgen dat het leven niet alleen nog maar om ASS en de aanpassingen draait gaan wij lekker samen weg. Heerlijk!!


VLEDDERVROUW